Vandaag maakte zanger Eloi Youssef bekend volgend jaar te stoppen als leadzanger van Kensington. Dat past goed in deze week vol teleurstellingen. Iets zeggen of schrijven over de nieuwe maatregelen heeft toch geen zin, dus doe ik het niet. Of toch wel, met een kleine ode aan Eloi en de band. (en ik ben niet eens superfan)
Kensington brak door met het nummer HOME AGAIN, en dat is precies waar wij met zijn allen weer erg veel tijd gaan doorbrengen de komende maanden… Eigenlijk maken we al bijna 2 jaar een situatie van WAR mee, maar deze vijand is niet te verslaan. We moeten ermee leren leven zeiden Rutte en De Jonge vandaag ineens, ook al zijn we DONE WITH IT, zowel met het virus als met deze 2 heren. Is het nou niet gewoon tijd om 2 andere leiders een kans te geven, zoals in de topsport heel gebruikelijk is? Johan (Cruijff) zou wel een simpele oplossing weten, verpakt in mooie RIDDLES. Of een hoge officier van het leger. Probeer eens iets anders, misschien werkt het.
Misschien zou Johan zeggen dat er helemaal geen maatregelen meer moeten zijn. Laat ongevaccineerden die in het ziekenhuis belanden 15.000 euro extra betalen voor een behandeling voordat ze worden opgenomen. Dat levert niet alleen meer vaccinaties op, maar misschien werkt het ook als BRIDGES naar commercieel gerunde IC’s op en meer IC-specialisten die aan het werk gaan. Elk nadeel heb dan zijn voordeel.
We bevinden ons alweer bijna 2 jaar op UNCHARTED territory. Wij kunnen in de kerstvakantie opnieuw niet op droomvakantie met onze familie, zoals we de laatste jaren gewend waren. Wegen de maatregelen nog op tegen de kwaliteit van leven die we missen? SORRY. Voor mij al een tijd niet meer. Weer alle events eruit bij H20 en dus weer meer spanning om financiën en vooral veel negatieve energie. We leven om dood te gaan en lijken de dood ten koste van heel veel niet meer te accepteren.
Net als er weer een routekaart naar ‘normaal’ ontstaat, slaan we weer onbekende STREETS in. Vanaf morgen niet meer bij de kids kijken bij de sportwedstrijden, waar wij echt erg van kunnen genieten. ’s Avonds een avondje handbal kijken ook een no-go. En zondag niet naar Luc Kroon kijken, onze kersverse Europees kampioen. Hij moet in Eindhoven nu weer voor een lege tribune zwemmen, terwijl deze International Swimming League wedstrijden normaal gesproken uitverkocht zijn en een belevenis zijn voor het leven. Voor Luc, maar ook voor zijn supporters.
Zijn de fieldonderzoeken, het data verzamelen, de vaccinaties dan ALL FOR NOTHING geweest? Waarom voelt het alsof we achter de feiten aanlopen? En waarom voelt het alsof deze nieuwe maatregelen toch niets gaan uitmaken, en het juist door ons gepolder weer langer moet duren dan nodig?
Een paar uur later (en een persconferentie verder) kijk ik nu toch anders naar Eloi’s besluit. Van teleurstelling naar een vorm van inspiratie. Voor de songs. Want wat hebben ze ongekend mooie songs en songteksten afgeleverd. Een fantastisch samenspel en dan die unieke stem daaroverheen. Maar ook inspiratie voor een overtuigend besluit.
‘Het is tijd voor een nieuw hoofdstuk’.
Voor Kensington, maar ook voor Nederland en de wereld.
En ook voor mij morgen als ik wakker word.
