Een bijzondere dag. We halen ons kantoor leeg en gaan definitief verhuizen. The older you get, the more it means, zou Bruce Springsteen zeggen. Het is niet onze 1e verhuizing, maar het blijft een dubbel gevoel om afscheid te nemen van een plaats waar ik me echt thuis voel. Daar sta ik vandaag graag toch eventjes bij stil. Nog 1x extra vroeg naar kantoor om met muziek aan in stilte te werken, voordat de hectiek van de dag begint.
Deze plek op de Wilhelminalaan, in 1 van de oudste panden in Purmerend, blijft uniek. Onze open ruimte met keuken en biljart, de werkplekken erachter en de binnenplaats (die nu verbouwd is). Een kantoor midden in het gezellige centrum, tussen de Koemarkt (voor een visje, broodje of lunch) en het centraal station in. Altijd voldoende (gratis) parkeerplekken voor de deur. Sporten met het team achter het pand. Kerstdiner en events.
Een plek ook waar zoveel mensen herkenning mee hebben omdat ze er naar school (voormalige RSG) gingen. We hebben het omgebouwd tot kantoor en waren de eerste huurders. Het werd door een grote verbouwing echt ons kantoor, nu alweer 6 jaar geleden. Het pand zit inmiddels al een hele tijd vol, alleen onze plek is zo meteen leeg omdat er nog geen huurder is gevonden. Aan de ene kant vind ik dat gek op zo’n A-locatie, maar aan de andere kant ook wel fijn dat er nog geen nieuwe mensen op ‘onze’ plek komen te zitten.
Straks doen we de deur dicht en is de kans groot dat we er niet of nauwelijks meer terugkomen, dat hebben vorige verhuizingen wel geleerd. En nu het leeg is gehaald, is onze ziel er ook gelijk een beetje uit. En dan staat er gewoon ‘alweer’ een punt achter door hoofdstuk.
En start er natuurlijk een nieuw hoofdstuk op een nieuwe plek en zijn we herboren. Born to run, noemde Bruce dat!
