Ik kan mensen die Bruce Springsteen gewoon niet leuk vinden best begrijpen. Ik was de 30 al gepasseerd toen ik zijn muziek pas kon begrijpen en echt voelen. Daarvoor vond ik een aantal liedjes wel goed, maar niet bijzonder. Tot het moment dat ik – aangemoedigd door mijn broertje die Bruce van alles wat hij gezien had het meest geweldig vond en een kaartje regelde – hem live mocht aanschouwen. Drie jaar geleden: Goffertpark 2013.
Als eerste keer bezoeker kan een Springsteen show een beetje aandoen als een Amerikaanse over de kop show die soms aandoet als het bezoeken van een soort sekte. Vaste fans weten dat zo’n show nooit te laat begint, maar eerder te vroeg, want Bruce heeft altijd zin en is wars van sterrengedrag. Als dan het ritme van de avond op gang komt en je hart en verstand tegelijkertijd wordt opgepakt, meegenomen, neergesmeten en dan daarna nog diverse keren opnieuw wordt opgepakt en meegenomen, dan ga je snappen waarom al die miljoenen mensen blijven terugkomen bij zijn optredens.
Verbinding met publiek, de wereld en mezelf
Bruce eist connectie met zijn publiek, met de wereld en met jezelf. Hij laat je letterlijk de beste versie van jezelf voelen. Morgen is ie er weer van op het Malieveld in Den Haag. Net als 3 jaar geleden met mijn broertje, maar we gaan nu ook met mijn vader en een van mijn beste buren/vrienden. Ik ben dan ook zeer benieuwd naar de nieuwe versie van mezelf!
