Op een van de dagen dat de wereld wellicht zou vergaan, gebeurde er iets wonderbaarlijks.
Sven kon al n tijdje stappen maken en liep kleine stukjes, gesteund, ondersteund en aangemoedigd door mama, papa, zijn zus Tess en overige fam.
Vandaag was anders. Hij besloot om helemaal zelf te gaan staan en bewust een behoorlijk aantal stappen te lopen. Niet zoals hiervoor naar ons toe en dan de laatste stap zich veilig laten vallen in onze armen..
Nee, vandaag koos hij bewust zijn eigen weg en voor het eerst liep hij echt zelf. En dan dat ongelofelijke trotse triomfantelijke gezicht. 12-12-12, een dag om te herinneren… Hopelijk worden we morgenochtend wakker!
