Onze vader is deze week met pensioen gegaan! Net 63 jaar en nu al klaar! Ik ben super blij voor hem en trots dat hij het lef heeft gehad om de keuze te maken! In de laatste maanden heeft hij zijn opvolger ingewerkt en is hij – in onderling overleg met de directie – nog 3 maanden langer gebleven. Nu was het moment om afscheid te nemen en de laatste keer als Chef TD het ritje naar ‘de fabriek’ te maken. Bijna 30 jaar bij dezelfde werkgever. Voor mij als ondernemer en eigen baas nauwelijks voor te stellen, 30 jaar bij een baas!
Keuze tussen leven of werken?
Nog geen jaar geleden viel het woord stoppen voor de 1e keer hardop. Tot dan toe was het eigenlijk niet genoemd omdat het geen optie leek. Ook mijn vader zei eerst dat dit geen optie was. Het leek namelijk aanzienlijk te schelen in de maandelijkse toelage als hij nog 2 of 3 jaar langer zou doorwerken. Een aantal keren doorvragen en wat onderzoek leerde hem dat het ongeveer 100 euro netto in de maand zou schelen als hij nog een jaar door zou werken. Toen dit een concrete waarde werd en hij zelf ging wennen aan een leven zonder fabriek en doen wat hij wil doen, werd het met de week reëler dat hij ook echt ging stoppen. Mijn broer en ik hebben niet veel mee gekregen van mijn vaders werkende leven. Ik kan me nog wel de tijd herinneren toen de fabriek nog in Edam stond, dat we wel eens mee gingen in het weekend om even wat op te halen of te checken. Of toen mijn vader nog storingsdienst had, merkten we dat hij ineens weg moest.
‘Het past precies in elkaar’
Mijn vader is niet zo’n prater over zijn werk. Wat me echter het meest bijgebleven is, is wat hij ongeveer een jaar geleden vertelde hoe hij ‘te werk’ ging. ‘Het moet als het ware vanzelf gaan, dan is het werk ook echt leuk. Als je de rust bij jezelf hebt, gebeurt er precies wat er moet gebeuren.’ Ik snapte hier niet zoveel van en vroeg wat hij bedoelde. Hij ging verder: ‘Als de telefoon gaat terwijl ik midden in een probleem zit met iemand of met een machine en tegelijk komt er een derde iets vragen, dan klopt het niet. Terwijl als ik zelf goed voorbereid ben, me goed voel en helemaal in het moment zit, de telefoon precies gaat als ik dat probleem net opgelost heb. Alsof de telefoon gaat als ik er klaar voor ben. Ditzelfde gebeurt met problemen die soms als vanzelf oplossen omdat je dan net het juiste zegt of doet.’
En nu?
Zelf kan ik de gedachte aan een leven zonder werk nog niet aan. Gelukkig mag ik nog meer dan 30 jaar over doen :). Want: wat dan?? Mijn vader is er rustig onder en heeft het over ‘Nu gaat mijn leven weer opnieuw beginnen’. Hij heeft ook zin in niks, daar bewonder ik hem sowieso om, dat ie dat zo goed kan. Er komt sowieso meer tijd vrij. Voor ontspanning en rust, maar ook voor dingen die hij nog graag wil doen. Zijn gitaar vaker oppakken en liedjes schrijven, zoals hij vroeger veel deed? Meer tijd in hun winkel De Warmtesteen doorbrengen? Of weer bijeenkomsten organiseren en mensen inspireren? Of wellicht ook NOG meer tijd voor oppassen op Sven en Tess wat ie ook graag doet? Of meer tijd met mijn moeder. (ook voor mijn moeder zal het wennen zijn)
Ik ben benieuwd! En gun hem in ieder geval nog een lange tijd als pensionado. In goede gezondheid en genieten van de dingen die hij nog wil doen!
