Ergens eind 2017 ontving ik een telefoontje. Aan de andere kant van de lijn iemand uit het buitenland die meer wilde weten over Glasaal Volendam. We begonnen in het Duits maar switchten al snel door naar Engels. Ik had zijn naam niet goed gehoord, er zat een soort ..okic of ..sovic of zoiets in. Deze meneer had al in een aantal startups geïnvesteerd en had Glasaal gevonden via internet. Hij vond ons project erg nuttig en interessant.
Na wat meer verteld te hebben over onze missie en het team, gaf ik aan dat het het beste zou zijn om een keer langs te komen in de faciliteit. Zo kon hij met eigen oren en ogen zien wat we deden. Hij gaf aan dat hij 1x per maand in Amsterdam was en dat we dan wel een keer zouden kunnen afspreken. Op 1 of andere manier had ik zo’n gevoel dat dit wel eens iets kon worden en ik bood hem aan dat ik hem dan wel op Schiphol op zou pikken. Hij zei dat hij later terug zou bellen.
Sms: wat is je naam?
Een week of 2 later ging de telefoon weer en hij gaf aan dat hij de week in Amsterdam kon zijn. Of ik hem daar kon oppikken. Het stomme was dat ik alleen weer zijn naam niet goed had gehoord en het ook niet had gevraagd, dus ik wist het nog steeds niet. Zo kon ik ook het bestuur en het team niet zeggen wie er zou komen. Ik een sms erachteraan gestuurd dat ik zijn naam niet goed gehoord had en of hij nog even zijn achternaam kon spellen. Toen de naam duidelijk was, werd met ook snel duidelijk met wie we te maken hadden. Geeft leiding aan een bedrijf van meer dan 80.000 mensen, spreker op World Economic Forum, heel veel video’s op youtube waarin hij spreker was, etc, etc. OK! Mijn gevoel was nog steeds goed.
General Aviation Terminal
Op de ochtend dat ik hem op ging halen van Schiphol kreeg ik nog een sms waarin hij aangaf dat ik bij de General Aviation Terminal moest zijn. Ik was aan het werk en antwoordde dat ik buiten zou wachten onder het grote dashboard. (Wat ik doe als ik mensen oppik van Schiphol) Toen ik zag dat hij reeds geland was en het duurde even, belde hij me op. Waar ik was. ‘Ik sta onder dat dashboard’. Hij antwoordde: “wacht even, ik geef je mijn chauffeur.” De chauffeur had al snel door dat ik niet op de juiste plek stond en zei dat ik moest wachten waar ik was. Ook gaf hij aan dat de General Aviation Terminal aan de andere kant was, voor mensen met een eigen vliegtuig. Vijf minuten later komt er een mega Mercedes aan rijden. Zo’n grote had ik nog nooit gezien. En jawel, de beste man stapte lachend uit. Ik bood mijn verontschuldigingen aan en gaf lachend aan dat ik niet had verwacht dat hij met zijn eigen vliegtuig zou komen…
Russisch, Engels of Duits
Vervolgens stappen zijn 2 kids en de man zelf bij mij in de auto en gezamenlijk rijden we richting Volendam. Onderweg neemt de man eerst in het Russisch de telefoon op, vervolgens in het Duits en dan nog Engels. Hij stelt alleen maar scherpe vragen en weet eigenlijk al voordat hij een voet in de faciliteit stapt hoe het ervoor staat. Zijn twee jonge kinderen zijn ongekend slim en stellen tijdens de rondleiding ook hele goede vragen. Op het einde van het gesprek komt natuurlijk de grote vraag: of hij gaat investeren. Hij geeft aan dat hij alleen nog maar wil investeren in bedrijven die iets goed doen en een sociaal probleem oplossen. Hij dacht aan een behoorlijk bedrag. De man geeft vervolgens aan dat hij er weer vandoor moet en dat we de komende weken nog even contact moeten houden om de financiële kant af te ronden. De mercedes – met chauffeur – staat alweer te wachten.
Redders van de paling?
We zijn inmiddels een aantal maanden verder en – na behoorlijk wat papierwerk – al het werk is niet voor niets geweest. Ook hebben we het voor elkaar gekregen om een nieuwe subsidie te verkrijgen waardoor we financieel de sterkere ambities voor het komende jaar waar kunnen gaan maken! De idealist in mij gelooft in grote doelen. Eèn van die doelen is Glasaal Volendam. Met een aantal andere Volendammers en een groot aantal investeerders is jaren geleden de uitdaging opgepakt om de paling te redden. Daar is echter veel onderzoek en dus veel geld voor nodig, want het beestje is bijzonder mysterieus. De afgelopen jaren is er ontzettend veel gepresteerd aan de Morseweg in Volendam. Maar we hebben nog zeker een aantal jaren te gaan om de missie te voltooien. Dit jaar willen we opschalen, dus meer geld investeren in apparatuur, in het team en in de faciliteit. Het is ongelofelijk mooi om dit soort ervaringen in de tussentijd mee te mogen maken en geeft me nieuwe energie om door te gaan voor de paling, en voor palingcity 2.0!
